Drenaż ułożeniowy jest techniką, którą najwcześniej wprowadzamy do leczenia dzieci z mukowiscydozą. Praktycznie postawienie diagnozy jest równoznaczne z rozpoczęciem oklepywania klatki piersiowej.
Biuletyn „Mukowiscydoza” Nr 7 – 1996
str. 20-23
Teresa Orlik
Instytut Matki i Dziecka, Warszawa
tytuł: Wybrane elementy fizjoterapii klatki piersiowej
Drenaż ułożeniowy jest techniką, którą najwcześniej wprowadzamy do leczenia dzieci z mukowiscydozą. Praktycznie postawienie diagnozy jest równoznaczne z rozpoczęciem oklepywania klatki piersiowej. Z tego powodu drenaż oskrzeli określany jest często jako fizjoterapia wstępna.
Podczas drenażu ułożeniowego pacjent jest układany w pozycjach promujących drenaż grawitacyjny. Oznacza to, że oskrzele drenujące dany segment płuca musi znajdować się prostopadle do podłoża. W ten sposób wydzielina siłą ciężkości będzie sptywała do oskrzela głównego skąd za pomocą kaszlu zostanie usunięta na zewnątrz. Czas drenaźu 2-10 minut na każdą pozycję w zależności od ilości zalegającej wydzieliny. Przeciętnie stosuje się dwie sesje w ciagu dnia. W okresie infekcji ilość sesji jest zwiększana. W czasie ręcznego 1ub mechanicznego oklepywania lansowany jest ucisk klatki piersiowej z wibracją na wydechu, technika ta ułatwia przesunięcie wydzieliny do centralnych oskrzeli.
Ważne jest żeby fizjoterapię rozpoczynać już w wieku niemowlęcym. Jak najwcześniejsze rozpoczęcie fizjoterapii klatki piersiowej jest ważne nie tylko ze względu na konieczność usuwania wydzieliny z oskrzeli, a1e równocześnie ze względów psychologicznych. Im wcześniej fizjoterapia będzie uznana przez rodzinę chorego dziecka za określoną i nieodłączną część ich życia, tym łatwiej będzie akceptowana przez samo dziecko. Zazwyczaj drenaż ułożeniowy jest dobrze tolerowany przez dzieci młodsze. Problemy pojawiają się w wieku starszym. Drenaż ułożeniowy zawsze wymaga udziału drugiej osoby, z tego powodu wielu pacjentów widzi w tym trudność w utrzymaniu pewnej niezależności. Chęć bycia samodzielnym pojawia się u dzieci stosunkowo wcześnie i w okresie dorastania może przerodzić się w bunt prowadzący do niechęci lub całkowitego zaniechania stosowania drenażu ułożeniowego. Według amerykańskich danych tylko 40-47% pacjentów przyznało się, że regularnie stosuje drenaż ułożeniowy. Powyższe obserwacje doprowadziły do wzrastającego zainteresowania technikami alternatywnymi, które można byłoby stosować do drenażu oskrzeli i które pacjent mógłby wykonywać samodzielnie.